Toegegeven, niet iedereen zal het even makkelijk accepteren, sommigen vinden het onzin. Toch kan voor veel mensen iemand die contact kan leggen met overleden dieren helpen in de rouwverwerking. Amber Jongman uit IJmuiden is dierentolk, en heeft de gave om ook contact te kunnen leggen met overleden huisdieren.
Ook Amber snapt dat mensen sceptisch zijn, en een van de dingen waar dat aan te merken is is dat mensen graag dingen horen die eigenlijk "niet te weten zijn", dingen die alleen het baasje van de hond weet. Dat zien mensen vaak als bewijs dat er inderdaad contact met het dier geweest is. "Ik ben ook echt geen geitenwollensokkentype, voor mij is het een talent, iets dat ik al vanaf mijn kindertijd heb" zegt Amber dan ook. "Natuurlijk zijn er mensen die zich voordoen als dierentolk, tegen flinke bedragen, en dan krijg je een verhaal waarvan je denkt 'tsja, wat moet ik ermee'. Van de tien dierentolken zijn er hooguit drie waarvan ik zeg 'daar kan ik iets mee." Een dergelijk talent zou je wel en beetje kunnen leren, met heel veel inspanning, maar het aangeboren talent is toch wel het belangrijkste.
Hoe gaat het in zijn werk? De dierentolk, het medium, krijgt een foto, bij voorkeur een recente waarop in ieder geval de ogen goed te zien zijn. "De ogen zijn de spiegel van de ziel, en ik heb een recente foto nodig om te zien, te horen hoe het dier is overleden. Vraag me ook niet hoe, maar ik vraag dan aan het dier of ze in mijn lichaam kunnen laten voelen wat ze zelf voelden, dan krijg ik pijn in de rug, de plek van de nieren, of buikpijn, of een bepaalde kleur, die staat voor een orgaan of ziekte, zoals een groengrijze kleur voor dieren die kanker hebben." Dieren communiceren ook meestal in beelden of emoties, en dat wordt weer vertaald naar het baasje toe in woorden.
Bij dieren gaan veel mensen nog uit van dood is dood. Geen afterlife, geen hemel. Voor sommigen is er het begrip "regenboogbrug", een soort van hemelrijk. "Ik geloof zelf niet dat dieren bij zoiets als de regenboogbrug op ons staan te wachten, maar als we zelf de overgang maken, dood gaan, dan zien we wel al onze geliefde personen en huisdieren terug. Of dat dan ook blijvend is, maar ik geloof er in dat we ze weer gaan zien. Maar iedereen noemt dat anders…"
Opvallend is wel dat dieren aan de andere kant, gene zijde, worden opgevangen door andere dieren. Heel vaak zijn die ook zichtbaar voor Amber, en kan ze die ook beschrijven aan de baasjes. "Beelden komen allemaal in heel korte fracties van seconden, en dat vormt eigenlijk een soort filmpje dat ik in woorden vertaal."
Soms is het zo dat de energie van een overleden dier achterblijft in deze wereld. En andere dieren , levende dieren, zijn daar veel gevoeliger voor dan mensen. "we kennen allemaal dat een dier lang naar een bepaalde hoek kijkt, gaat blaffen of zich juist terugtrekt, en dan voelen ze die energie van dat overleden dier dat daar is."
Een groot gedeelte van de mensen die langskomen zoekt ook geruststelling. "Als mensen weer iets horen geeft dat een soort van troost. Mensen vragen ook vaak hoe hun dier de overgang heeft ervaren, of ze veel pijn hadden, en hoe het daar is en bij wie ze zijn. Uit dat soort informatie halen mensen geruststelling, het maakt ze weer blij." Ook bepaalde zaken kunnen volgens Amber afkomstig zijn van het dier, plotseling heel veel vlinders, waar die normaal niet zijn, of regenbogen op een bepaald moment.
Geven dieren ook wel negatieve zaken aan. "Dat gaat meestal met levende dieren, dieren die uit Roemenië komen en daar mishandeld zijn. Mensen vragen me dan vaak naar de angsten van het dier, en hoe ze daar mee moeten omgaan. " Maar, het is en selffulfilling prophecy, de baas die zijn hond mishandeld, de broodfokker, die zal geen reading willen betalen voor zijn overleden honden, die wil alleen geld verdienen, dus die komt niet langs.
Overleden dieren willen hun eigenaren ook vaak helpen, en soms geven de dieren ook adviezen hoe mensen met het verlies om kunnen gaan. De geruststelling om wat van je dier te horen helpt al enorm, zeker als het gaat om dingen die gewoon niet door de dierentolk geweten konden zijn. "Mijn passie is om echt met dieren te kunnen praten, en zaken als coldreading, ik vind het lariekoek, ik lees geen facebookpagina's na om zo een verhaal te maken. Ik vindt het leuk, ik vind het fijn om mensen en dieren te kunnen helpen. "
Hoe "hemels" is het aan de andere kant nu, zijn alle dieren daar gelukkig? "Bij honden die aangereden zijn is er nog niet altijd het besef dat ze dood zijn, en soms kan ik die helpen om echt over te gaan. Maar dat is zeldzaam. Bijna alle dieren zijn heel dankbaar dat ze op een gegeven moment het zware, mestal zieke lichaam achter zich kunnen laten. Dieren zijn daar niet ongelukkig, maar soms merk je wel dat dieren die op jonge leeftijd zijn overleden toch nog wel terug willen komen." En ook dat gebeurd, dieren keren soms in een ander dier terug. Vaak is dat niet onmiddellijk, daar kunnen jaren tussen zitten. En als zo 'n dier dan ook echt bij je hoort, keert het ook terug bij je, daar komt niks tussen."
Mensen besteden ook veel meer aandacht aan het overlijden, soms door pootafdrukken te tatoeëren, soms door ashangertjes met zich mee te dragen, en ook de datum van overlijden wordt vaak herdacht. De schaamte gaat voorbij
Ook vlak voor het overlijden wordt de dierentolk gevraagd. Vaak om toch het overlijden, of de laatste wensen, te bespreken. Een husky gaf ooit aan dat ze nog met de roedel naar het strand wilde, en zat vervolgens nog tijdenlang op dat strand te genieten. En, toen de hond enkele weken later op dat zelfde strand verstrooid werd, kwam er een gigantische regenboog. "Ja, daar kreeg ik toen wel kippenvel van…" En zo kan een dierentolk het accepteren van verlies gemakkelijker maken. Of het verhaal van de hond met zware HD, die na zijn overlijden liet weten dat hij weer kon rennen… "Mensen kunnen het zo wat meer een plekje geven…en dat is belangrijk.."
En tot slot, zijn honden bang voor de dood? "voor een dier is de dood iets heel natuurlijks wat hun overkomt, dieren accepteren ziekte en dood veel gemakkelijker. Dat kunnen wij nog van ze leren… er gewoon het beste van maken. Dieren zijn niet bang voor de dood, alleen het achterlaten van hun baasje met verdriet vinden ze erg…"